Elfenpaleis bij die Externsteine

communiceren met natuurwezens, in verbinding met je eigen natuur

Elfenpaleis bij die Externsteine

Deze zomer heb ik tot het laatste moment gewacht om een ezeltrektocht in mijn eentje met mijn ezel Ravel te plannen. Ik ontdekte de Hermannsweg door het Teutoburgerwald en toen ik ontdekte dat die langs een krachtplaats met de naam Die Externsteine ging, MOEST ik daarheen. (http://krachtplaatsen.nl/wereld-krachtplaatsen/extersteine-duitsland/) Nog geen idee waarom, maar ik gaf gehoor aan deze roep en liet me met de ezel in de paardentrailer naar Duitsland brengen, zo’n 350 km weg en we liepen helemaal terug naar huis in Zwolle. Op de vierde wandeldag passeerden we die Externsteine. Ik had er van te voren nauwelijks iets over gelezen, want ik wil graag zelf waarnemen en het niet laten beinvloeden door wat anderen er gezien, gehoord, gevoeld en over geschreven hebben. De weg er naar toe was door bos, het Teutoburgerwald is een maanvormige kam met bos erop, zo;n kleine 200 km lang en vanaf het zuiden gezien kom je dan, als je die kam volgt, na zo’n 80 km bij die Externsteine.

Vlak voor Die Externsteine ging het pad langs een klif met de naam: Duivelskuche. Het pad was te smal, en het was afgezet met prikkeldraad langs het ravijn, dus Ravel paste er niet door, we liepen dus een stukje om. Een koekje van de duivel heb ik ook niet nodig, die heb ik genoeg gehad. We kwamen soms wel oude koekjes van hem tegen in de vorm van boze mensen. Zo ging ik lunchen bij een berghut en werden we daar weggestuurd door een boze man, die zei dat we daar niet mochten lunchen. Die berghut en de tuin eromheen waren ook zo netjes en ”alles onder controle”, die sfeer paste eigenlijk ook helemaal niet. Wij ”verstoorden” daar de orde. 5 minuten verderop vond ik gelukkig een bankje om te zitten voor de lunch op een wijds grasveld en veel sfeervoller. Oefening voor mij om niet te reageren op dit soort energieen.

Bij het Zwarte Kruis 

Duivelskoek

Ook kwamen we langs een heel sfeervol plekje met de naam: Zwarte kruis. Volgens een infobord hadden hier allemaal nare gebeurtenissen plaatsgevonden, maar ik voelde alleen maar hele zachte vergevingsgezindte energie. En ik voelde al begeleiders om me heen die ons vergezelden naar die 13 rotsen van die Externsteine. Later begreep ik dat mijn begeleiders me bewust overgoten hebben met deze energie, want die had ik nodig om het Elfenpaleis te kunnen betreden.

Silferbachtal

En ineens waren we er: vanaf de achterkant kwamen we aanlopen. Het Silverbachtal ervoor was heel schitterend, vol met kleine feeën, elfen, kabouters.   Het was wel bizar daar te zijn met die enorme hitte en droogte. Alle wezens waren in rust en de waternimfen waren echt uitgeput. Behalve bidden om regen en met hen meeleven kon ik niks voor hen doen. Soms moeten we iets aan het grote geheel overlaten.

Bij die Externsteine zelf moest ik heel goed door alles heen voelen. Er liepen veel toeristen rond, je kunt er ook een ticket kopen en dan via de trappen bovenop de stenen komen. Dat heb ik ook even gedaan natuurlijk. Ook hingen er veel hippies rond, met blow-energie en rare sferen om hen heen. Omdat ik Ravel bij me had moest ik moeite doen om die mensen te omzeilen, ze kwamen om me heen hangen, waar ik op dat moment helemaal geen behoefte aan had. Bij deze 13 enorme rotsblokken hebben van allerlei gebeurtenissen en handelingen plaatsgevonden in het verleden, waardoor je om precies te voelen wat er gaande is, eerst door een hele laag verwarring heen moet, zo ervaarde ik dat.

Ik voelde de energie van een hele grote natuur-kathedraal van die 13 stenen. Dit is echt een natuurlijke heilige Vrouwelijke plek. Onder die Externsteine is een enorm elfenpaleis, zo’n grote heb ik niet eerder waargenomen, echt ontzagwekkend groot, met grote zalen met enorme rijkdom onder de grond. De elfen die daar leven houden zich nog heel veel verborgen omdat de energie nu nog niet hoog genoeg, niet ijl en niet zuiver genoeg is voor hen is om zichzelf te laten zien. Het belangrijkste van die Extern-steine zijn dus de Intern-steine onder de grond.

Ongeveer een jaar geleden heb ik bij Haarlem meer dan 10.000 in coconnetjes vastzittende elfen waargenomen. Met een groep mensen hebben we toen ook energie-en lichtwerk voor hen gedaan. Bij die Externsteine is hele grote poort, een verbinding tussen de onderaardse en bovenaardse wereld en via allemaal ondergrondse gangen kunnen die vastzitende elfen hier boven de grond komen om zichzelf te bevrijden en dat is ook één van de redenen dat ik hierheen moest, namelijk de verbinding maken.

Bij die Externsteine: Ik krijg te horen dat onder de vierde steen vanaf links iets voor mij ligt en dat ik hier ben om iets te brengen én om iets op te halen. Ik stem me erop af en daal af onder de hele grote steen. Er staat een wachteres en ze weet al dat ik kom. Ze besprenkelt me met water om me schoon te spoelen, dan mag ik dieper zakken en ik kom in één van de zalen: indrukwekkend mooi, niet te beschrijven. Midden in de zaal zit een soort van gat in de grond, vanuit dat middelpunt steekt een enorm lange kristallen naald met de punt naar beneden de grond in. Dit is een Bron van elfenenergie. Ik mag er wat energie uithalen en meenemen. De wachteres raakt ook met haar hand mijn voorhoofd aan en ik hoor dat ik elfenzicht en elfenlicht mag meenemen. De hele verdere reis voel ik enorme zachte energie bij me en het is de bedoeling dat ik die lopend mee naar huis neem.

Ik mag in de elfentempels ook wat afgeven en dat blijken mijn zorgen te zijn dat het niet goed komt met de elfen, de pijn van niet gezien zijn, de elfen moeten zich zo verstoppen, hun taak is zo niet-begrepen. En ik deel ook mijn deel wat al wel gezien is. Wat een heimwee heb ik!

Een paar dagen later kwam ik langs het Hermannsdenkmal.  https://historiek.net/hermannsdenkmal-detmold-arminius/67461/. Voor de Duitse mensen een belangrijke plek. Ik vind er niks aan. Gelukkig was ik er al sochtends om 7 uur en was het er heel stil. En ik besefte dat dit een tegenhanger is van de energie van die Externsteine: mannelijk, protserig, boven de grond, door de mensen gemaakt. Door dit te beseffen mag dit er ook zijn.

Misschien een leuk idee om nog eens met een groepje mensen terug te gaan naar dat Elfenpaleis om waar te nemen en te voelen, het is niet zo heel ver rijden en bijzonder indrukwekkend.

6 Responses

  1. Janny Wezenberg schreef:

    Hoi Margot,

    Wat een bijzondere ervaringen die je beschrijft bij de Externsteine over het Elfenpaleis!
    Ook je foto’s zijn erg bijzonder en raakten mij diep. Door naar foto’s met orbs/lichtwezens te kijken, kun je zelf ook de energie ervaren die ze bevatten. Bedankt dat je dit hebt willen delen!
    Ik zou er zelf ook wel graag eens naar toe willen met een groepje gevoelige mensen.

    Hartelijke groet, Janny

  2. Miny schreef:

    Wat een energie spreekt er uit de boodschap. Dankjewel.

  3. Barbara schreef:

    Dank je wel voor het delen Margot. Ik heb je boek ook gelezen, heel blij mee ❤

  4. Guido schreef:

    Prachtig Margo. Deze plek is al door velen gereinigd weet ik. Daarom is het nu zo neutraal kennelijk. Het grotere werk kan beginnen. Ga graag mee; met de Haarlemse elfen?

  5. Anja schreef:

    Misschien een stomme opmerking, maar het lijkt mij dat er vriendelijke gezichten zijn in de rotsen, bedankt voor het delen en het schrijven van het boek <3

Laat een reactie achter op Barbara Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *