Het zwarte boek is terug naar de bron

Een ervaring van een paar weken terug. Dit voelt als een heel belangrijk deel van mijn levensmissie nu.

Ik ben aan het mediteren. Ik las net een stuk tekst over de heelkamers waar je heen gaat na je dood om te helen wat je hebt meegemaakt op aarde. Ik vraag het Universum of ik nu al naar een heelkamer mag, terwijl ik wel blijf leven in mijn fysieke lichaam, om mijn trauma te helen. Ik besluit ook de elfen te hulp te roepen, de elfen die me eerder uitnodigden in hun paleis onder de rotsen van Die Externsteine.

Die elfen hebben me toen ik daar was een lichtboek gegeven, de elfenkronieken. Meer hierover kun je lezen in een paar blogs terug: https://boshyacint.nl/elfenpaleis-bij-die-externsteine/ en https://boshyacint.nl/lichtberichtvandeelfen/

Ik hoor dat ik er nu weer welkom ben daar.

Ik zie mezelf afdalen in het elfenpaleis. Ik heb een zwart boek in mijn handen. Het boek bloedt en er komt ook zwarte vloeistof uit, soms komen er zelfs vlammen uit het boek, ik moet brandweerhandschoenen dragen. In dit boek staan al mijn ervaringen hoe het is om nu mens te zijn in dit leven, al mijn ervaringen van mijn ontvoeringen door de greys en de reptilians, mijn ervaringen van 40 jaar doorgebracht te hebben in een parallelle werkelijkheid, terwijl ik tegelijkertijd ook mens was, én ook altijd elf bleef. Het boek brengt verslag uit van martelingen en misbruik dat ik ondergaan moest, van als slaaf handeld zijn, van experimenten die met me gedaan zijn, van mijn gestolen lichtlichaam, gestolen bewustzijn, en dat mijn mijn genetisch materiaal gebruikt om te experimenteren en te klonen en vooral hoe dat voor me was.

De elfen zijn geschokt over de inhoud van dit boek, zo erg, ja, zo erg.

Ze nemen het boek aan, maar niet in hun handen, dat zou niet goed zijn. Ik mag het op de grond leggen in een speciale stolp. De elfen buigen en knielen en zingen. Dan neemt één van de elfen het boek op en legt het in een mand.

Ik mag naar de elfenziekenkamer om uit te rusten, ik word er zeer goed en liefdevol verzorgd.

De dag erna dalen we met een groepje elfen af de aarde in, we gaan via een wenteltrap dieper en dieper de aarde in. Het is er licht en ruim. Dan komen we in een grote ruimte met druipstenen en beekjes en watertjes. Ergens borrelt water omhoog, het is een hele zuivere en warme bron, verbonden via al het water op aarde met dé Bron. Een elf vraagt me om toestemming. Ik zeg ja. Ze zingt en ze neemt het boek uit de mand, het brand nog steeds een beetje en er komt rook uit. Dan legt ze het voorzichtig in de bron, het zinkt heel diep weg, alsof er een gat in de bodem van de bron zit. Het is weg. Ik weet ook dat ik dit niet alleen voor mezelf heb gedaan. Amen.