Het verhaal van Midden-Aarde

In het land van Midden-Aarde lang, lang geleden woonden zeven elfenkoninginnen. Ze woonden allemaal verspreid door het hele rijk heen, dat onmetelijk groot was. Daar was een koningin van het woud, er was een koningin van de zee, eentje van de bergen, één van de kristallen bergen, één van het heuvelland, één van de weiden en een van de ondergrondse steden. Elke koningin bezat een magische steen. Om de zoveel tijd kwamen de koninginnen bijeen om de zeven stenen in een cirkel bij elkaar te leggen. Dan werd de magie ervan meer dan verzevenvoudigd en dit was belangrijk om de energie van het Elfenrijk hoog te houden zodat het kon blijven voortbestaan. Na een dergelijke ontmoeting ging elke elfenkoningin huiswaarts om haar werk te doen in haar eigen omgeving. Dat was vaak een hele lange tijd reizen.

In het land van Midden-Aarde waren ook opruiers, je zou het ook vijanden kunnen noemen, ze waren stiekem binnengeslopen, de koninginnen hadden het niet in de gaten gehad.

Maar het veroorzaakte onrust. De belangrijke frequente ontmoetingen van de zeven elfenkoninginnen werden minder harmonisch, sommige koninginnen, de meest gevoelige onder hen, bespeurden minder openheid in de sfeer. Sommige zaken werden verzwegen tijdens overleg over hoe het ging in het gehele Elfenrijk. Er klopte iets niet meer. Het voelde als het begin van oorlog in Midden-Aarde

Heel lang kwamen de koninginnen niet meer bij elkaar, het kwam er steeds niet van door onrust in de wereld. En op een dag, dat de Elfenkoninginnen uiteindelijk toch weer weer hun magische stenen bij elkaar zouden leggen kwamen vier van de zeven koninginnen niet opdagen, zonder iets te laten weten. Er was nog maar een kleine cirkel van drie stenen. De overige drie, die zusters van elkaar waren, voelden grote onraad en gingen bij elkaar zitten om diep te schouwen. De koningin van de zee, de koningin van het woud en de koningin van de kristallen bergen zagen tot hun enorme schrik dat er een werkelijk grote oorlog gaande was. De andere vier koninginnen waren overgelopen naar wezens met minder goede bedoelingen en zouden nooit meer verschijnen in de cirkel. Niemand weet waar hun magische stenen zijn.

Eeuwenlang probeerde de drie overgebleven koninginnen met hun drie stenen het Elfenrijk in stand te houden. Het kostte al hun krachten. Het Rijk brokkelde langzaam af. De koningin van de zee begon ineens ook legers klaar te maken. Met grote droefenis zagen de koningin van het woud en de koningin van de kristallen bergen toe hoe hun zuster wegzeilde. Nog net voordat ze in de boot stapte lukte het hen om hun zuster te overreden de zeer belangrijke elfensteen af te geven. Ze waren nog maar met hun tweetjes en de koningin van de kristallen bergen had nu twee stenen. Dit was onhoudbaar, ze voorzagen dat het hele Rijk zou vallen. De overgebleven drie stenen moesten direct verborgen worden.

Met hun hart vol verdriet begroeven de twee overgebleven koninginnen de drie magische elfenstenen. Ze wisten de consequenties daarvan. Niet lang daarna stierven ze en de poorten naar het Elfenrijk sloten.

Ooit zullen de stenen weer gevonden worden en kan de Magische Cirkel worden geheeld. Er zijn nu veel Elfen op aarde in de lichamen van mensen, zij herinneren zich de magie, zij zijn hier om magische deuren te openen. Er worden steeds meer mensenkinderen geboren met open harten en open ogen en het wordt nu elke dag lichter.

Vergeet nooit de waarheid van verhalen. We hebben allemaal magie in ons.

Uit de Elfenkronieken, hoofdstuk 12774. Margo Huggers, 4 januari 2019